วันนี้ก็มาถึงบทสุดท้ายของแนวคิดจะสร้างความสุขให้ชีวิตอย่างไรกันแล้วนะครับ ที่ผ่านมา 9 บทนั้นทุกท่านยังจำได้หรือเปล่าครับ ถ้าไม่ได้บทความต่อไปแอดมินจะนำสรุปหัวข้อแนวคิดให้ครับ สำหรับวันนี้เราก็มาดูบทที่ 10 กันก่อนครับ
ข้อ ๑๐.เปลี่ยนแปลงนิสัยความเคยชินที่ไม่ดี
ความสับสนวุ่นวายทั้งหมด ล้วนมาจากนิสัยอารมณ์ครอบครัวขาดความสุขก็มาจากอารมณ์นิสัยของเจ้า เกิดจากอารมณ์ โมโหโทโสชั่ววูบของเจ้า อาจารย์สอนพวกเจ้าให้ตื่นขึ้นเวลาเช้า ส่องกระจกแล้วพูดว่า วันนี้ฉันจะเป็นพระอาจารย์ วันนี้ฉันจะเป็นพระโพธิสัตว์กวนอิม ฉันจะไม่โมโหแม้แต่ลูกๆ เอาใบประเมินผล การเรียนมาจากโรงเรียน ซึ่งมีแต่ขีดแดงๆ เจ้าก็ไม่โกรธ ปกติมักจะแหกปากด่าโขมงโฉงเฉงวันนี้เจ้าไม่โกรธลูกๆ จะมีความรู้สึกว่า วันนี้คุณพ่อทำไมไม่โกรธ คุณแม่ก็ใจดีขึ้น เจ้าก็ควรจะพูดว่า วันนี้พ่อเป็นพระอาจารย์จี้กง วันนี้แม่เป็นพระโพธิสัตว์กวนอิม ไม่โกรธทุกอย่างก็ผ่านไป ความวุ่นวายครั้งนี้ก็ไม่เกิดขึ้น
สามีกลับบ้านด้วยอาการมึนเมา วันนี้ไม่โกรธ ปล่อยเขาไป รอให้เขาสร่างเมา แล้วจึงค่อยๆ เตือนเขา ภรรยามั่วสุมอยู่ในวง ไพ่ทั้งวันครอบครัวไม่ดูแล ผมเผ้าไม่หวี บางครั้งภรรยาก็อย่า ไปโทษสามีที่ไปนอกบ้านทำนอกลู่นอกทาง ตัวเองควรใช้แรงเสน่ห์บ้างในบางครั้ง ผมเผ้าหวีให้เรียบร้อย แต่งตัวพอเหมาะสม จัดการดูแลครอบครัวให้ดี นั่นแหละคือ แรงเสน่ห์ไม่ใช่ให้เจ้า แต่งตัวเหมือนพวกดารานักแสดง อย่างน้อยต้องให้สุภาพเรียบร้อยครอบครัวจึงปรองดองกันได้
เห็นอะไรไม่สบอารมณ์ก็ไม่โกรธ แต่ว่าการไม่โกรธก็ไม่ง่าย นัก หนึ่งสัปดาห์อดได้ห้าวันก็ยังดี ถ้าอดไม่ได้พูดว่าพระอาจารย์ วันนี้ศิษย์ขอลาหนึ่งวัน เปรี้ยง! เปรี้ยง! (โมโหโกรธาแล้ว) ไม่ เป็นไรบำเพ็ญอารมณ์ต้องบำเพ็ญหนึ่งมหาอสงไขยกัปป์ ไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้น จึงอนุญาตให้ลาได้ในบางครั้งโกรธทะเลาะกัน ทุกๆ วันเกิด ปฏิวัติในครอบครัวกลายเป็นปฏิวัติสัปดาห์ละครั้ง ค่อยๆ กลายเป็นสิบวันมีการเคลื่อนไหวหนึ่งวัน (เคลื่อนไหวในครอบครัว) ค่อยๆ แก้ไขให้ดีขึ้นการบำเพ็ญธรรมะทำให้เจ้าได้รับสิ่งที่ดี ธรรมะเกิดบทบาทต่อเจ้า เนื่องจากเจ้าได้เข้มงวดตัวเอง เพราะฉะนั้นพยายามอย่าให้เกิดอารมณ์ เกิดอารมณ์เมื่อไรผู้ที่น่าสงสารที่สุดคือ เด็กๆเที่ยวหลบอยู่ข้างๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี สังคมมีปัญหาเรื่องวัยรุ่นล้วนมาจากครอบครัวที่มีปัญหาทั้งนั้น ครอบครัวมีความสมบูรณ์เด็กๆ ก็มีสุขภาพจิตที่ดี
เตือนพวกเจ้าที่เป็นพ่อแม่ จงอย่ารักลูกจนเลยเถิดไปต้องรู้จักดัดตั้งแต่ยังเล็กๆในยุคปัจจุบันมีลูกกันเพียงคนสองคนเท่านั้น จึงรักลูกเหมือนหัวแก้วหัวแหวน รอจนวันข้างหน้าจับไม่อยูแล้วจึงมาร้องไห้เสียใจไปก็สายแล้ว ตัวเองสูบบุหรี่ดื่มเหล้า สอนให้เด็กเล่นเกมส์วีดีโอย่อมเป็นไปไม่ได้ ทำตัวเป็นแบบอย่างเป็นสิ่งสำคัญ ตั้งแต่เล็กแต่ละคนต้องมีความคิดอ่านทัศนคติอย่างนี้ให้เด็กที่มาศึกษาฟังธรรมะทำให้เขามีทัศนคติที่ดี บุคคลิกภาพให้สมบูรณ์ดีงาม อย่าตามใจอย่างเดียว
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น