ข้อ ๔.ความสุขก็คือสามารถออมชอมกับผู้ที่มีความเห็นไม่ตรงกับเรา
ความเห็นไม่ตรงกับเรา ไม่ใช่หมายความว่า ถูกหรือผิดอย่างเด็ดขาด แต่ละคนมีความรู้สึกนึกคิด และรูปแบบชีวิตความ เป็นอยู่ของแต่ละคน อย่าไปเปลี่ยนแปลงเขาโดยพลการ ก่อนอื่นต้องเปลี่ยนแปลงตนเอง การจะเปลี่ยนแปลงคนอื่นโดยพลการ นั้น สำหรับชีวิตของเจ้าแล้วถือเป็นการลงโทษทัณฑ์ ขณะที่เห็น คนอื่นไม่ถูกใจเจ้า เจ้าก็โกรธ เมื่อเจ้าโกรธสภาพจิตก็ไม่มีความสุขสบาย ความสุขก็จากเจ้าไปจากเจ้าไปไกล อยู่ในบริษัทระหว่าง มิตรสหายด้วยกันก็เช่นเดียวกัน ความเห็นต่างกัน เราใช้วิธีปรึกษา ซึ่งกันและกันเพื่อให้คนอื่นเห็นพ้องกับเรา เข้าใจความหมายของเรา อย่าใช้วิธีแบบอัตวิสัยมาจัดการปัญหาต่างๆ อย่างเด็ดขาด เนื่องจากเวไนยมีลักษณะอัตวิสัยมาก มีชีวิตอยู่ในความคิดอัตวิสัยจึงมักจะผูกมัดตัวเองไว้เสมอ ใครทำให้เจ้าทุกข์ล่ะ! ไม่มีนอกจาก ตัวเจ้าเอง
เจ้าจะให้อาจารย์ปลอบใจเจ้า ก็เอาใจเจ้าออกมาก่อนอาจารย์จะปลอบใจให้ใจอยู่ที่ไหน? ทุกข์กังวลอยู่ที่ไหน? เอาออกมาไม่ได้ใช่ไหม? นั่นเป็นใจอัตตาของเรา เดี๋ยวนี้ฉันทุกข์กังวลเหลือเกิน นั้นเป็นความรู้สึกนึกคิดอัตวิสัยของเราที่ทุกข์กังวลเอง เจ้าปล่อยวางความทุกข์ก็ไม่มีใช่ไหม? (ใช่) ความสุขก็คือ ผู้ที่สามารถออมชอมกับผู้ที่มีความคิดต่างกับตน
หวังว่าทุกท่านจะชอบแนวคิดแล้วนำไปปฏิบัติตามนะครับ คราวหน้าบทที่ 5 จะเป็นเรื่องอะไรโปรดติดตามต่อครับ
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น